-امودرمانی شامل توان بخشی ،نگهداری معلولین ،مراکزنابینایان
-اموراداری (موانع قهری وطبیعی )
نظام حمایتی به دوصورت حمایتهای اجتماعی وامدادانجام می پذیرد.درحمایتهای اجتماعی ارائه کمک مستمرنیست وبستگی به مدتی داردکه فردحمایت شده به کمک نیازمندباشد.حمایتهای امدادی به هنگام نیازفوری ناشی ازحوادث طبیعی وحوادث غیرطبیعی (جنگ)اغازمی شود وتا رفع نیازادامه داردوکلیه اقشارکشوررابدون درنظرگرفتن هرگونه تبعیض شامل می شود.
سازمانهایی که امورحمایتی (اجتماعی وامدادی ) را درایران انجام می دهندعبارتنداز:
کمیته امدادامام خمینی (ره)،بنیاد مستضعفان وجانبازان انقلاب اسلامی ،بنیاد شهید انقلاب اسلامی ،سازمان بهزیستی کشور،بنیاد۱۵خرداد،ستاد رسیدگی به امور آزادگان وجمعیت هلال احمرجمهوری اسلامی ایران.
۸-۳-۲-پیدایش و تکامل بیمه ی اجتماعی در ایران
با توسعه ی کارخانه ها و موسسات اقتصادی در کشور، در سال ۱۳۰۹ شکل گیری نسل اول بیمه های اجتماعی به صورت صندوق احتیاط شکل گرفت. در این شکل از بیمه، ما شاهد فقدان تعهد کارفرمایان در قبال کارگران، محدودیت تعهدات بیمه نسبت به حوادث و بیماری های ناشی از کار، محدودیت مزایای صندوق بیمه نسبت به پرداخت های مقطوع را شاهد هستیم. دامنه ی پوشش صندوق احتیاط، کارگران سایر بخش ها را نیز دربر گرفت و تا سال ۱۳۱۵ بخش نسبتا وسیعی از کارگران شاغل در کارخانه ها و موسسات صنعتی تحت پوشش این صندوق قرار گرفتند. قانون کار در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۲۵ به تصویب رسید. این قانون، حقوق معینی را برای کارگران در زمینه ی شرایط کار، حداقل دستمزد، بهداشت و ایمنی محیط کار، تشکیل صندوق بی کاری، تشکیل اتحادیه های کارگری و مانند آن در نظر گرفته بود. اتحادیه های کارگری به عنوان تنها نماینده ی طبقه ی کارگر به رسمیت شناخته شد. برمبنای قانون کار، مقرر شد در هر کارگاه برای انجام امور بهداشت و بیمه ی کارگران دو صندوق شامل صندوق بهداشت و صندوق تعاون تشکیل شود. شورای عالی کار به منظور رسیدگی به امور شغلی کارگران، ایجاد بیمه ی بی کاری، تعیین سطح دستمزدها و تشکیل کمیته های میانجی کارگران و کارفرمایان تشکیل شد. در سال ۱۳۲۸ لایحه ی بیمه ی اجباری کارگران، که در پی برخی ناآرامی ها و اعتراض های کارگری به تصویب رسید تمامی کارخانه ها و موسسات دولتی و غیر دولتی را مکلف کرد که کارگران خود را نزد شرکت سهامی بیمه ی ایران و یا یک شرکت بیمه ی داخلی بیمه کنند. (شیبانی ،۱۳۵۳،۱۱۶)

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

با تشکیل صندوق تعاون و بیمه ی کارگران در خرداد ماه سال ۱۳۲۸ تعهدات بیمه ی کارگران، در ابعاد کیفی و کمی توسعه یافت و ضمن تسری مقررات بیمه ی اجباری به عموم کارگران، اعضای خانواده ی بلافصل بیمه شده را نیز دربر گرفت. تشکیل صندوق تعاون بیمه ی کارگران نقطه ی عطف تحولات بیمه ی کارگران در ایران بود که الگوی جدیدی از بیمه ی اجتماعی کارگران را به اجرا درآورد. با تصویب قانون بیمه های اجتماعی کارگران در بهمن ۱۳۳۱، از اردیبهشت ۱۳۳۲ سازمان بیمه های اجتماعی کارگران آغاز به کار کرد تا اجرای امور مربوط به بیمه ی اجتماعی کارگران را که تا پیش از آن از طریق صندوق تعاون و بیمه ی کارگران و نیز شرکت سهامی بیمه ی ایران انجام می شد، به عهده گیرد. مهم ترین دستاورد این اقدام ایجاد تمرکز در امور اجرایی بیمه ی اجتماعی، انسجام در امور بیمه گری، ایجاد پشتوانه ی قانونی برای تامین درآمدها و گسترش دامنه ی شمول بیمه ی اجتماعی بود. در طول دهه ی ۱۳۴۰ سازمان های بیمه ای، نهادها و بنیادهای حمایتی و خیریه ی متعددی با نام های مختلف و وظایف مشابه تشکیل شدند(همان ماخذ،۱۱۷)
در سال ۱۳۴۲ با تغییر نام سازمان بیمه های اجتماعی کارگران به سازمان های بیمه ی اجتماعی، دامنه ی وظایف بیمه ای آن به عموم افراد، به جز کسانی که تابع استخدام کشوری یا مقررات خاص بیمه ای بودند، گسترش یافت. در دهه ی ۵۰ گرایش انسجام سازمانی در امور بیمه ای، رفاهی، خدماتی دولت، اجرای اصلاحات ساختاری را مانند تشکیل سازمان تامین خدمات درمانی، وزارت رفاه اجتماعی، سازمان تامین اجتماعی را در دستور کار قرار داد و در نهایت وزارت بهداری و بهزیستی شکل گرفت. سازمان تامین اجتماعی گسترده ترین سازمان بیمه گر اجتماعی در کشور است که حدود ۴۰ درصد جمعیت کشور را تحت پوشش دارد. حدود ۵/۷ میلیون نفر بیمه شده ی اصلی و بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار مستمری بگیر، تحت پوشش این سازمان هستند که با در نظر گرفتن افراد خانواده ی بیمه شدگان، جمعیت تحت پوشش این سازمان برای خدمات درمانی به حدود ۲۸ میلیون نفر می رسد. تعهدات و خدمات سازمان تامین اجتماعی برابر استانداردهای سازمان بین المللی کار ILO و سازمان بین المللی تامین اجتماعی ISSA تنظیم شده و بالاترین حد این استاندارها را دربر می گیرد. (شیبانی ،۱۳۵۳،۱۱۷)
تکیه گاه اصلی سازمان تامین اجتماعی، مشارکت سه جانبه ی کارفرمایان، بیمه شدگان و دولت در عرصه های مختلف سیاست گذاری و تصمیم گیری های کلان و تامین منابع مالی که در چار چوب شورای عالی تامین اجتماعی نمود یافته است. بیش از یک میلیون کارفرمای حقیقی یا حقوقی با این سازمان در ارتباط مستمر هستند. منابع مالی سازمان تامین اجتماعی متکی به حق بیمه ای است که از طریق کارفرمایان، بیمه شدگان و دولت وصول می شود. علاوه بر آن سود حاصل از سرمایه گذاری ذخایر به منظور حفظ قدرت خرید این اندوخته ها به آن اضافه می گردد. انتظار می رود در سال جاری حدود ۷۴ درصد منابع از محل حق بیمه ها و حدود ۱۶ درصد از محل سود سرمایه گذاری و ۱۰ درصد از سایر منابع تامین شود. (همان ماخذ ،۱۱۸)
آمارمهم:
۱- فقط یک پنجم جمیعت جهان پوشش مناسب تامین اجتماعی دارند.
۲- بیش از نیمی از جمیعت جهان ازهرگونه تامین اجتماعی محروم اند.
۳- در آفریقای نیمه بیابانی و جنوب آسیا فقط ۵ تا ۱۰ درصد جمیعت کاری به نوع تحت پوشش تامین اجتماعی قراردارند.
۴- درکشورهای دارای درآمد متوسط ۲۰ تا۶۰ درصد جمعیت تحت پوشش تامین اجتماعی قرار دارد.
۵- در اغلب کشورهای صنعتی، پوشش تامین اجتماعی تقریباً صد درصد است. هر چند که افزایش غیر رسمی سازی کار به سطوح پایین تر پوشش تامین اجتماعی مخصوصاً در کشورهای با اقتصاد انتقالی منجر می شود.
۶- اروپامنطقه ای است که بالا ترین سطح هزینه تامین اجتماعی را دارد که تقریباً ۲۵ درصد تولید ناخالص ملی را در بر می گیرد. در مرحله بعدی آمریکای شمالی با ۱۶/۶ درصد قراردارد و آفریقا پایین ترین سطح تامین اجتماعی یعنی چهار و سه دهم تولید ناخالص ملی را شامل می شود.
۷- فقدان پوشش تامین اجتماعی عمدتاً در اقتصاد غیررسمی کشورهای در حال توسعه که عمدتاً منبع بیشتر کاری برای زنان بیشتر از مردان است، متمرکز شده است. (بجورن لیندگرن ، سورن ودانیل۲۰۰۸)
۹-۳-۲-مقایسه ی نرخ حق بیمه تامین اجتماعی در چند کشور: