۲-۲-۶ ) تعریف واژه فوق برنامه
برخی موسسات ، واژه “ فوق برنامه ورزشی” را برای همهء برنامه های تفریحی درون موسسه به کار می برند ، در حالی که برخی دیگر این اصطلاح را فقط برای رقابت های ورزشی در یک برنامه تفریحی مورد استفاده قرار می دهند . به نظر می رسد اصطلاح اینترامیورال ( Intramural ) به وسیله پروفسور ویتنی^[۲۰] به عنوان استاد لاتین و عضو کمیته ورزش قهرمانی دانشگاه میشیگان مطرح شده است . Intramural از دو لغت لاتین درست شده است ، Intra به معنی درون و mural به معنی دیوار یا چارچوب می باشد . لذا ترجمه Intramural به معنای درون چهاردیواری یک مدرسه یا محیط آموزشی می باشد . فعالیت های فوق برنامه ورزشی ، اساسا” شامل هر فعالیتی در داخل محوطه مدرسه یا دانشگاه ، از مسابقات ورزشی تیمی تا کلاس های آمادگی جسمانی برای دانش آموزان و دانشجویان را شامل می شود .

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

فعالیت های اکسترامیورال ( Extramural ) در خارج از محیط مدرسه یا دانشگاه اتفاق می افتد . این فعالیت ها شامل مسابقات غیر رسمی بین مدارس می شود ( قاسمی ، ۱۳۸۵ ) .
۲-۲-۷ ) تاریخچه فوق برنامه ورزشی
در اوایل قرن بیستم در مدارس آمریکای شمالی ، فرصت هایی برای دانش آموزان فراهم می شد تا برخی بازی های غیر رسمی را قبل از کلاس ، در زمان زنگ تفریح و استراحت انجام دهند . دانشگاه ها نیز چنین فرصت هایی را در پایان کلاس ها و تعطیلات آخر هفته فراهم کردند . این گونه بازی ها در آن دورهء زمانی در نوع خود یک ابداع بود . اون جانسون^[۲۱] در سال ۱۹۱۲ بازی های رقابتی پرسروصدایی بین کلاس های مختلف و به ویژه دانشجویان سال اول و دوم ترتیب داد . تاریخچه بازی های تفریحی برنامه ریزی شده به سال ۱۹۸۵ و شخص اریک استین^[۲۲] با بررسی و مروری بر تکامل فعالیت های فوق برنامه ورزشی از سال ۱۸۰۰ باز می گردد . پیشرفت فوق برنامه ورزشی در آمریکا با پیشرفت آن در دانشگاه پرینستون همراه شده است . که در آن دوره زمانی که ورزش پدید آمد ، هم زمان برخی فعالیت های تفریحی مثل پیاده روی ، سوارکاری ، کانوسواری و… شکل گرفت . در اواسط ۱۸۰۰ ، مسابقه با بازی فوتبال غیر رسمی بین دانشجویان کالج غرب و شرق پرینستون ظهور کرد . در سال ۱۸۵۷ بیسبال اضافه شد و دانشجویان سال اول و دوم در قالب تیم به رقابت پرداختند ، که این مسابقه رسمی به عنوان اولین رویداد فوق برنامه ورزشی در دانشگاه آمریکا در نظر گرفته شد . و دانشجویان تیم های کلاسی زیادی تشکیل دادند . (قاسمی ، ۱۳۸۵) .
دیگر ورزش سنتی و محلی که در اواسط ۱۸۰۰ توسعه یافت بازی عصا^[۲۳] بود . هدف در این بازی قاپیدن عصا از کلاس های دیگر بود . که این بازی جنبه پرخاشگری هم داشت و خیلی زود به یک رویداد دانش آموزی سالانه مبدل گشت ، که در این بازی بازیکنان با پوشش کم یا بدون لباس بودند . در شروع سال ۱۹۲۰ مدیران پرینستون^[۲۴] با معرفی سایر رویدادهای نظام یافته ، از جمله : تنیس ، فوتبال ، شنا و والیبال به شکل گیری سازمان های فوق برنامه ورزشی کمک کردند . دانشگاه های ایالت اوهایو و میشیگان در سال ۱۹۱۳ اولین جائی بودند که دپارتمان ” هائی ” را برای ورزش های قهرمانی فوق برنامه ورزشی به عنوان پاسخی به نیازهای تفریحی دانشجویان ، ایجاد کردند . در سال ۱۹۵۰ جلسه مناظره ای برای حرفه ای های فوق برنامه ورزشی توسط دکتر ویلیام واسون^[۲۵] با حضور بیست مدیر فوق برنامه زن و مرد آفریقایی و آمریکایی برگزار و پس از آن اتحادیه ملی فوق برنامه ورزشی^[۲۶] ( NIA ) تشکیل شد . این اتحادیه عضویت زنان خود را افزایش و در سال ۱۹۷۱ نامش را به “اتحادیه ملی ورزش ، تفریح و فوق برنامه ورزشی” ( NIRSA ) تغییر داد . در کانادا هم اتحادیه تفریح و فوق برنامه ورزشی کانادا ( CIRA ) در سال ۱۹۷۷ با تلاش چند مدیر موفق فوق برنامه و حمایت مالی یک کمپانی تولید نوشابه تشکیل شد . امروزه هر دو اتحادیه ” NIRSA و CIRA ” امور میزبانی کنفرانس ها ، چاپ مجلات و خدمات گسترده علمی و عملی را برای فوق برنامه ورزشی در کشورهای مربوطه را بر عهده دارند ( قاسمی ، ۱۳۸۵ ).
در ۴۰ سال اخیر وضعیت فوق برنامه ورزش مدارس و بعضی موسسات آموزش عالی از سطح مطلوبی برخوردار نیست و دلیل آن کاهش برنامه ریزی فوق برنامه ورزشی و تقاضای کاهش حضور در مدرسه و کاهش زمان استراحت و از سوی دیگر بالا رفتن اهمیت و محبوبیت ورزش قهرمانی می باشد و در موارد زیادی ورزش قهرمانی از بازی های تفریحی پیشی گرفته و فوق برنامه ورزشی را از مسیر خود خارج نموده است ( قاسمی ، ۱۳۸۵ ) . امروزه سرویس های مدارس درست سر ساعت بچه ها را به مدرسه می رسانند و بلافاصله بعد از کلاس آنها را تحویل می گیرند ، بدین ترتیب وقت آزادی باقی نمی ماند ، و ساعت هایی که به فوق برنامه ورزشی اختصاص داشتند در اختیار تمرین تیم های حرفه ای قرار گرفته اند ( کرمی ، ۱۳۸۷) .
۲-۲-۸ ) محتوی فعالیت های فوق برنامه ورزشی
در این قسمت محتوی فعالیت های فوق برنامه و ورزش را در دانشگاه ها و مدارس عالی مورد بررسی قرار می دهیم . موضوع مورد توجه ما در این قسمت بررسی فرصت فعالیت ورزشی برای تمام دانشجویانی است که در دانشگاه تعلیم می بینند . از نقطه نظر تاریخی دانشگاه ها محل فعالیت های علمی و تربیت انسان های آکادمیک بود . بنابراین روسای دانشگاه ها با هر عاملی که ممکن بود آنان را از هدف خود دور نماید به شدت مبارزه می کردند . تفکر این افراد ساده اندیش دانشگاهی همچنان تا به امروز در بسیاری از کشورها ادامه پیدا کرده است . دانشجویان همیشه دنباله رو یا شریک عقاید اساتید دانشگاه نبودند . در گذشته دور اگرچه برای شرکت در فعالیت های ورزشی و تفریحی ممکن بود دانشجویان تنبیه شوند اما با تمام این شرایط هر از چند گاهی دانشجویان اقدام به فعالیت ورزشی می کردند ، و از دستورات مسئولین سرکشی و تمرد می کردند . در حدود سال های ۱۸۰۰ دانشجویان انگلیسی و آمریکایی به طور غیر رسمی ولی با جدّیت و تداوم شروع به فعالیت ورزشی نمودند . دانشجویان فدایی ورزش ، باشگاه یا انجمن ورزشی تشکیل دادند . تشکیل باشگاه ها و انجمن های ورزشی پیش نیاز برگزاری مسابقات سازمان یافته تر دانشگاهی بود . در سال ۱۸۲۷ مسابقه کریکت بین دانشگاه کمبریج^[۲۷] و آکسفورد^[۲۸] برگزار گردید . فردی که این مسابقه را برگزار کرد یکی از بازیکنان کریکت به نام “چارز ورد ورس”^[۲۹] بود . سپس مسابقه قایقرانی بین دانشگاه کمبریج و آکسفورد صورت گرفت که از آن به بعد در تقویم ورزشی هر ساله انگلیس این مسابقه ثبت گردید ( هاول^[۳۰] ، ۱۹۸۳ ؛ کرمی ، ۱۳۸۷)
بحث فعالیت های ورزشی در دانشگاه ها در سه بخش صورت می گیرد که عبارتند از :
۱ – واحد تربیت بدنی یک و دو
۲ – فعالیت های ورزشی فوق برنامه
۳ - فعالیت های ورزشی بین دانشگاهی
چون منظور از این تحقیق ، بررسی و ارزشیابی فعالیت های فوق برنامه ورزشی می باشد ، لذا از بررسی دو مورد دیگر در این تحقیق اجتناب می گردد .
فعالیت های ورزشی فوق برنامه به منظور رسیدن به اهداف ذیل می باشد :
۱ – کسب آمادگی جسمانی و حفظ آن
۲ – کسب مهارت لازم برای پر کردن اوقات فراغت
۳ – تضمین تعادل در سلامتی جسمانی و روانی
۴ – کمک به رشد اجتماعی هر دو جنس
۵ – تغییر در تمایلات نسبت به ورزش ، به این معنی که فرد در طول عمر تمایل به فعالیت ورزشی داشته باشد .
۶ – کشف استعدادهای ورزشی و آماده کردن آنان برای شرکت در مسابقات بین المللی برای اثبات برتری و غرور ملی
۷ – کسب آمادگی برای خدمت مقدس سربازی
پنج هدف اول تقریبا” مورد توافق همه دست اندرکاران ورزشی دانشگاه های سراسر جهان می باشد ، اما اهداف ۶ و ۷ ممکن است توسط مدیران بعضی از دانشگاه ها مردود باشد چرا که آنها معتقدند که برای کشف استعدادها مکان های مناسب تری خارج از دانشگاه ها وجود دارد ( بن نت ، ۱۹۸۳ ؛ خداداد کاشی ، ۱۳۸۴ ).
در صورتی که بخواهیم تعریفی از فعالیت های فوق برنامه ورزشی دانشگاه ها داده باشیم ، به ترتیب زیر فعالیت های مربوطه تعریف می شود : آن دسته از فعالیت های ورزشی که بین دروس اجباری تربیت بدنی و فعالیت های ورزشی قهرمانی بین دانشگاهی قرار گرفته است را فعالیت های فوق برنامه ورزشی یا فعالیت های ورزشی درون دانشگاهی می نامند . فعالیت های فوق برنامه ورزشی را می توان بر روی یک محور ترسیم کرد . در یک طرف محور ، فعالیت های تفریحی و سرگرم کننده که فاقد سازماندهی قوی است ، قرار دارد مانند : قایقرانی ، غارپیمایی ، راهپیمایی گروهی ، دوچرخه سواری گروهی ، شنای تفریحی و گل گشت در قالب فعالیت های تفریحی و سرگرم کننده می باشند . در انتهای محور فعالیت هایی هستند که احتیاج به سازماندهی قوی دارند . ضمنا” نیاز به برنامه ریزی داشته و حتما” باید توسط افراد حرفه ای ، تجهیزات مناسب و داوران کارکشته و باتجربه هدایت شوند . در حقیقت این نوع فعالیت های ورزشی درون دانشگاهی یک سطح پایین تر از مسابقات بین دانشگاهی قرار دارند ( چلادورای ، ۱۹۹۹ ) .
۲-۲-۹ ) فواید فوق برنامه ورزشی
فوق برنامه های ورزشی در مورد افرادی است که با یکدیگر بازی می کنند و تسلیم روح بازی می شوند و از این مسئله لذت می برند . بازی که در آن فعالیت جسمانی و سوزاندن انرژی هم وجود دارد . فعالیت های فوق برنامه ورزشی باید فضائی شیرین و شاداب داشته باشند . شرکت کنندگان در فوق برنامه ورزشی نباید هیچ تهدید یا ناآرامی را احساس کنند . فوق برنامه ورزشی می تواند در قالب مسابقه باشد اما به شرطی که مفرح و توام با حضور توده شرکت کنندگان باشد . فوق برنامه ورزشی باید فرصتی برای یادگیری مهارت های جدید یا تمرینی برای یک مهارت آموخته قبلی در تربیت بدنی باشد . باید فرصتی را برای بازی با دوستان و تقویت دوستی ها و حتی دوستی های جدید فراهم کند . فوق برنامه ورزشی ، فرصتی برای بهبود شخصیت ، توان رهبری و مهارت ورزشی فرد در دوران دانشجویی است ( قاسمی ، ۱۳۸۵ ) .
برنامه های ادارات فوق برنامه به دلیل خط مشی کلی دانشگاه یعنی آموزش ، افزایش کیفیت سطح زندگی دانشجویی و آماده سازی افراد برای آینده به وجود می آیند . این برنامه ها پتانسیلی جهت رشد دادن مهارت ها و موشکافی مهارت های تفریحی و علایق دانشجویان بیش از آنچه آنها به لذت بردن و استفاده از مزایای ورزش های تفریحی درگیر در سال های پس از فارغ التحصیلی بپردازند ، دارا می باشند . برخی مجریان و حامیان طرح های اداره فوق برنامه ، دستیابی به اهداف ذیل را مد نظر قرار می دهند :
الف : ارتقاء روح مدرسه و دانشگاه و ایجاد یک احساس پیوستگی با دیگر دانش آموزان و یا موسسه
ب : فراهم کردن حس پذیرش اجتماعی در دانش آموزان فارغ التحصیل جهت مقابله با فشارهای آموزش عالی
ج : کمک به حافظه دانش آموزی
د : افزایش کیفیت زندگی دانشجویی
اما با پیشنهاد یک برنامه قابلیت و فواید آن تضمین نمی گردد و برنامه ها باید به طور موثر و کارشناسانه طراحی گردند ( کرمی ، ۱۳۸۷ ) .
۲-۲-۹-۱ ) چند هدف اصلی فوق برنامه ورزشی
مفرح بودن^[۳۱]:
قبل از هر چیز ، فعالیت فوق برنامه ورزشی باید مفرح باشد . بدون تفریح شرکت کنندگان لذت نمی برند و هیچ چیز بدتر از شرکت نکردن افراد در این برنامه ها نیست . دو جزء اساسی برای مفرح بودن ، عبارتند از : الف ؛ لذت بردن از لحظه ها ب : رضایت از تجربه شرکت در برنامه ، این دو جزء زمینه مناسبی را برای بازگشت مجدد و حضور بیشتر شرکت کنندگان فراهم می کند. اگر بازی به امکانات زیادی نیاز داشته باشد ، ممکن است از تفریحی بودن آن بکاهد . رقابتی که در آن خطا و پرخاشگری منجر به صدمه وجود داشته باشد ، تفریح بازی را از بین می برد . اینگونه مسایل روح مراقبت و کنترل را از بازی می گیرد و باعث کاهش رضایت شرکت کنندگان در طول تجربه می شود( بیل ، ۲۰۰۲ )^[۳۲] .
۲ - آمادگی جسمانی^[۳۳] :
فوق برنامه ورزشی ، فعالیت بدنی را هم در بر می گیرد . فعالیت بدنی ، علاوه بر تسکین فشارهای روانی و کاربرد آن به عنوان یک سرگرمی ذهنی مناسب در کنار کارهای جدی تحصیلی ، مطالعه و شغل ، دارای فوائد سلامتی بخش بسیار مهمی نیز می باشد . در بین این فوائد می توان به این موارد اشاره کرد : سلامتی قلبی – عروقی ، افزایش انعطاف پذیری و عضلات و دستیابی به استخوان بندی مناسب تر . هر چند تمرینات معین با زمان های خاصی منجر به بهبود این ویژگیها خواهد شد اما فوق برنامه های ورزشی زمینه دستیابی به فوائد آمادگی جسمانی را در محیط بازی ، فراهم می کند . هیچ چیز بهتر از آن نیست که شرکت کنندگان را در هنگام ترک سالن یا زمین بازی با گونه های گلگون و بدنی خسته اما مشتاق برای شرکت در رویداد بعدی ببینید. حتی بهتر از آن زمانی است که در حال قدم زدن بهم می گویند : این ورزش درست ، حسابی بود ( بیل ،۲۰۰۲ ) .
مسابقه^[۳۴] :
مسابقه معمولا” با هدف رقابت و تلاش برای شکست یک حریف است . مسابقه می تواند بخشی از یک رویداد در فوق برنامه ورزشی ، در قالب تیم های ورزشی باشد . مسابقه در فوق برنامه های ورزشی با هدف آموزش غلبه بر موانع با تلاش است . این موانع می تواند لحظه ای و گذرا باشد ( مثلا” هم تیمی من موقعیت مناسبی دارد و من باید توپ را به او پاس دهم ) یا اینکه ادامه دار باشد (مثلا” ما می توانیم قهرمان شویم ) . از دیگر ویژگی های مسابقه جمع گرائی آن است ، طوریکه شرکت کنندگان مقام ها ، درجات ، ریاست ها ،شغل ها و دیگر دغدغه ها را در این زمان فراموش و بر روی بازی متمرکز می شوند . مهم نیست که بازی ، بخشی از یک تورنمنت سازمان یافته بسکتبال یا یک بازی ساده کودکانه باشد ، مهم تمرکز برای موفق بودن است . فراموش نکنیم در فوق برنامه های ورزشی نباید پیروزی را به هر قیمتی کسب کرد . باید اصطلاحات دوستی ، شخصیت مشارکت و مفرح بودن در فضای برنامه پدید آید ( بیل ، ۲۰۰۲ ) .
- شخصیت^[۳۵] :
فوق برنامه ورزشی ، فرصتی عالی برای بهبود ویژگی های مطلوب شخصی همچون ؛ برد و باخت محترمانه ، بازی منصفانه ، تحمل و تشویق بازیکنان کم مهارت و تماشای بازی دیگران است . اگر شرکت کنندگان هیچ چیزی از تجارب فوق برنامه ورزشی به دست نیاورند ، تنها همین کیفیات به آنها در زندگی کمک های زیادی می کند . شخصیت با مسابقه توام با تفریح بهبود می یابد . اگر بازی ها خیلی رقابتی باشد یا با شرط بندی های سطح بالا باشد که منجر به پرخاشگری در بازی شود ، طبیعی است که مشارکت در بازی ها رو به کاهش خواهد گذاشت ( بیل ،۲۰۰۲ ).
- رهبری^[۳۶] :
ساختار برنامه تخصصی فوق برنامه ورزشی ،فرصتی برای تجربه رهبری است . رهبری ، برانگیختن نیروها و کمک به آنها در پذیرش اهداف و اقدام موثر برای دستیابی و سنجش میزان دستیابی به آن اهداف است ( کراس ، ۱۹۸۵)^[۳۷] . به عبارت دیگر ، کمک به گروهی با مقصد معلوم ، برای رسیدن آنها به آن مقصد معلوم است . رهبری می تواند رسمی یا غیر رسمی باشد . در یک برنامه تخصصی فوق برنامه ورزشی ، فرصت های رهبری رسمی ، از جمله کاپیتانی تیم ، داوری و دستیاری مدیریت فوق برنامه ورزشی در اجراها و رویدادها وجود دارد . فرصت های رهبری غیر رسمی هم می تواند مواردی چون : هدایت بازیکنان برای بازی منصفانه و تشویق بازیکنان دیگر باشد ( بیل ،۲۰۰۲ ).
۲-۲-۹-۲ ) فواید ویژه فوق برنامه ورزشی
در بیان دیوئی ، راه و شیوه ای که در آنها بازی ها و تفریحات مورد استفاده قرار می گیرد باید با بیشترین فائده و بیشترین تعداد شرکت کننده ، همراه باشد . فوائد ویژهء حاصل از فوق برنامه ورزشی به خوبی فعالیت جسمانی مورد بررسی و تحقیق قرار نگرفته است . از آنجائی که فوق برنامه ورزشی در سطح گسترده ای با محدودهء فعالیت بدنی همپوشی دارد ، لذا فوائد هر دو می تواند در دیگری هم وجود داشته باشد . از سوی دیگر تعمیم این فوائد در دیگر زمینه های زندگی نیز امری بسیار مهم است . محصلینی که فعالیت بدنی دارند ، احساس بهتری دارند و سالم ترند . آنها التزام بیشتری در نگرش مثبت به مدرسه و یادگیری دارند . آنها توفیق گرائی درسی بالاتر و موفقیت ثانویه بیشتری دارند . شرکت آنها در فوق برنامه های ورزشی از سن جوانی ، باعث می شود که کمتر به دخانیات یا حاملگی های نوجوانی دچار شوند . تعجبی نیست که عکس مورد یاد شده هم وجود دارد ، یعنی موسسات بی برنامه برای فعالیت جسمانی ، مشکلات بیشتری دارند . روحیهء مدرسه ای و توفیق گرائی درسی کاهش می یابد و محصلین در سال های اولیه ، مدرسه را ترک می کنند . در مقایسه با گروه قبلی ، این گروه زمینه بیشتری برای فقر سلامت و اعتیاد دارند . از نظر مدرسه ، یکی از فوائد اولیه فوق برنامه ورزشی ، دستیابی به سلامت جسمانی ، ذهنی و هیجانی محصلین است . فوائد بیشتری هم وجود دارد ، طوری که بیش از مدارج تحصیلی از محصلین مراقبت می کند و روح مثبتی از مدرسه ، خاطرات ، مشارکت و تعاملات بعدی را فراهم می نماید . با افزایش تعهد به مدرسه ، میزان تخریب گرائی نیز کاهش می یابد . علاوه بر فوائد یاد شده ، گام مهمی در شناسائی و به کارگیری استعدادهای برجسته شاگردان خواهد بود ، چرا که مربیان می توانند آنها را در حین فعالیت مشاهده کنند ( قاسمی ، ۱۳۸۵ ) .
۱ - شخصیت :
در بیانیه یکی از مراکز علمی کانادا آمده است : ورزش شخصیت ساز است . ورزش هویت و همدلی ایجاد می کند . شما یاد می گیرید که با هم پیروز شوید یا شکست بخورید و این همان بازی زندگی است . اسطوره شناسی آمریکا نیز ورزش را سازنده شخصیت معرفی می کند ، و این موضوع با مرور مطالب ترکیبی قابل درک است . اگر پیروزی هدف اصلی ما باشد ، بازی نمی تواند ، شخصیت ساز باشد . ورزشی که مشوق پیروزی با هر قیمتی باشد ، موجب پرخاشگری ، خشونت و شخصیتی نامناسب خواهد بود . با رقابت بازیکنان برای تجربه شرکت دربازی ، فرصت های زیادی برای بهبود شخصیت به وجود می آید . اگر در برنامه ، هدایت داوران ، مدیران ، کاپیتان ها و سایر مدیران از الگوی مناسب رفتاری توام باانصاف ، پیروی کند ، احتمال بیشتری برای بهبود شخصیت وجود دارد . لذا فوق برنامه ورزشی ، با تاکید کمتر بر پیروزی و رهبری مناسب همراه با تاکید بر انصاف ، می تواند عاملی مهم در بهبود شخصیت شاگردان باشد ( بیل ،۲۰۰۲ ) .
۲ - رهبری :
یک جزء مهم در رهبری ، عزت نفس است . رهبران دارای عزت نفس کافی از ریسک نمی ترسند و با هدایت امور در پیشاپیش افراد ، به آنها برای موفقیت کمک می کنند . یک بررسی بر روی کودکان ۴ تا ۱۵ ساله نشان داد که شرکت کنندگان در فعالیت جسمانی سازمان یافته ، دارای عزت نفس بالاتر و تعاملات بهتر با دوستان و در مجموع رهبری مثبت تری هستند . بچه های غیر فعال ، به نسبت چهار برابر عزت نفس کمتری دارند . در نتیجه بچه های غیر فعال ، احتمال کمتری برای پیشرفت در رهبری دارند . شاگردان فعال در فائق آمدن بر فشارهای روانی بهترند و از حمایت اجتماعی و حس استقلال فردی بیشتری برخوردارند . این بچه ها برای رهبری پرورش می یابند . برنامه های فوق برنامه ورزشی ، فرصت های فوق العاده ای را برای بهبود کیفیت های مدیریتی در شاگردان به وجود می آورند . در این فرصت ها شرایط برای تجاربی ایمن در یادگیری مهارت های جدید مدیریت وجود دارد زیرا همسالان در موقعیت مشابه و فعالیت های فوق برنامه ورزشی در محدودهء بازی و اکتشاف ، قرار دارند . در این موقعیت ها ، تیم ها بطور حتم و بدون هیچ گونه تهدیدی به رهبر و خود برنامه ها نیز ، به مدیر نیاز دارند . لذا تشویق شاگردان به فعالیت جسمانی و شرکت در فوق برنامه های ورزشی ، آنها را با فرصتی برای به تمرین گذاشتن مهارت های رهبری شان روبرو می کند ( بیل ،۲۰۰۲ ) .