مناسب
بالا
۶-۱۰×۲
تا
۳-۱۰×۲
خاکهای نیمه نفوذپذیر، لای با مقداری ماسه و کمتر از ۲۵% رس، ۸>PI، منطقه (۲)
خوب
پایین
توصیه نمی شود
بالا
۶-۱۰×۲>
خاکهای نفوذ ناپذیر، رس با PI<8، منطقه (۲)
مناسب(اگر درصد رطوبت طبیعی کمتر از حد خمیری باشد)
پایین
(شکل ۲-۶) محدوده هاشور خورده مناسب بودن تراکم دینامیکی در ارتباط با حد روانی و شاخص خمیری را نشان میدهد.
۲-۵ واژگان
اسلوکمب[۱۰](۱۹۹۳) واژه های زیر را برای تراکم دینامیکی تعریف کرد [۱۳]:
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
عمق موثر: حداکثر عمقی است که بهسازی بطور واضح و آشکار تا آن عمق انجام شده است.
بخش اصلی بهسازی شده: معمولاً تا عمق موثر است که درصد بیشتر بهسازی تا عمق صورت گرفته است .
انرژی سقوط: برابر انرژی هر مرتبه افتادن وزنه است. وزن وزنه ضربدر ارتفاع سقوط (تن.متر)
مراحل کوبش: مراحل مختلفی که طی آنها عملیات کوبش در شبکه های مشخص انجام می شود.
انرژی کل: مجموع انرژی در هر مرحله کوبش بیانگر انرژی کل کوبش در آن مرحله است.
شدت انرژی: مجموع انرژی وارده در واحد سطح ناحیه بیان کننده شدت انرژی میباشد (مترمربع/تن.متر)
بازیافت: زمان مجاز بین مراحل کوبش که اجازه زایل شدن فشار آب منفذی داده می شود.
نشست ایجاد شده: متوسط کاهش در تراز ناحیه که بعنوان نتیجهای از تراکم دینامیکی میباشد.
انرژی آستانه: حداکثر انرژی که به ازاء مقادیر بیشتر از آن بهسازی بیشتری صورت نمیگیرد که به آن انرژی اشباع نیز میگویند.
افزایش کوبش: شرایطی که باعث میشود انرژی آستانه افزایش یابد.
آزمایش شکل: اندازه گیری دقیق حجم منقوش شده و تورم اطراف حفره ایجاد شده در اثر برخورد وزنه به زمین که اجازه بررسی تغییر حجم با انرژی وارده را بدهد.
شکل منقوش شده: حفرهای که بدلیل کوبش در یک نقطه بوجود می آید.
۲-۶ روش شناسی تراکم دینامیکی
تراکم دینامیکی با سقوط آزاد وزنههای ۱ تا ۲۰۰ تنی از ارتفاع حداکثر ۴۰ متر انجام میگیرد [۵و۶].جهت بالا بردن وزنه تا ارتفاع مشخص از جرثقیلهای خاصی که ظرفیت لازم را داشته باشد استفاده می شود. بطور معمول انرژی تراکم جهت بهسازی خاکهای تراکم پذیر تا عمق ۱۵ متر موثر است [۵]. اما بکارگیری تجهیزات مخصوصی که توانایی بالا بردن و سقوط آزاد وزنههای سنگین را دارا هستند ممکن است این عمق را به ۳۰ متر افزایش دهد، بطور مثال از وزنههای ۱۷۰ تنی با ارتفاع سقوط ۲۲ متر و میانگین انرژی ۳۵۰۰ تن.متر برای بهسازی باند فرودگاه نیس[۱۱] در فرانسه استفاده شد [۱۴].
سطح تماس وزنهها با زمین به شکل مربع، دایرهای، هشت گوشه بوده و دارای قطر بیش از ۱ متر میباشد و ممکن است از بلوکهای بتنی، ورقههای فلزی ضخیم پر شده با بتن یا ماسه ساخته شده باشد [۵و۶]. استفاده از وزنههای گلابی شکل جهت افزایش عمق نفوذ نیز گزارش شده است [۱۵].
شکل (۲-۷) دامنه تغییرات تراز انرژی اعمال شده در واحد سطح برای ۱۲۴ پروژه مختلف بصورت هیستوگرامی نشان میدهد [۵]. محل انجام هر پروژه در جدول (۲-۴) ارائه شده است.
دامنه تغییرات انرژی در واحد سطح ناحیه بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ تن متر بوده ولی در چندین محل تراز انرژی وارده برای رسیدن به نتایج مورد نظر افزایش یافته و به ۶۰۰ تن.متر رسیده است.
اطلاعات مربوط به پروژه های ذکر شده در جدول (۲-۴) با توجه به گزارشات منتشر شده، مقالات و بعضی از گزارشات داخلی پیمانکاران توسط مین[۱۲] در سال ۱۹۸۴ جمع آوری شده است. مصالح متراکم شده در نیمی از پروژه ها خاکهای برجا و بقیه مصالح خاکریزی شده است. بیش از ۵۰ درصد مصالح برجا ماسه لای دارو حدود ۲۷ درصد لای رس دار یا رس لای دار و بقیه مصالح خرده سنگی، باطلههای معدنی، مواد ارگانیکی و خاکهای رمبنده بوده است [۵].
به نظر اسلوکمب (۱۹۹۳) تراکم دینامیکی باید در چند مرحله صورت گیرد. بدین منظور زمین را در سه لایه در نظر گرفته، اولین مرحله کوبش با هدف بهسازی عمیق ترین لایه صورت میگیرد. در این مرحله فاصله نقاط کوبش از یکدیگر زیاد بوده و حداکثر انرژی به هر نقطه وارد می شود. در مرحله دوم لایه میانی در اثر کوبش نقاط وسط شبکه اول با تعداد دفعات و ارتفاع سقوط کمتر متراکم می شود و در مرحله سوم لایه سطحی با کوبش پیوسته سطح و انرژی پایین متراکم میگردد [۱۳].
استفاده از فواصل و انرژی کوبش نادرست در مرحله اول می تواند باعث ایجاد یک لایه متراکم در تراز میانی مصالح سست گشته و در نتیجه امکان بهسازی در لایه های سست زیرین را با مشکل و حتی گاهی غیرممکن میسازد [۵و۱۳].
اطلاعات مربوط به ۱۲۴ پروژه تراکم دینامیکی [۱۶]
