۱٫نگهداری در محل‌های خاص، که این امر در ماده ۷۴ از قانون مجازات لبنان مشخص شده و درخصوص مجانین می‌باشد و این اقدامات تا زمان بهبود حال او ادامه پیدا می‌کند.
۲. درخصوص اطفال نیز، تدابیری به عنوان مجازات اصلی درنظر گرفته شده است که هدف از این تدابیری اصلاحی، قرار دادن طفل در کانون با هدف اصلاح می‌باشد.این تدابیر، در مواد ۱۱۸ الی ۱۲۸ قانون مجازات لبنان معین شده است.از دیگر تدابیر اصلاحی میتوان به اخراج بیگانگان از کشور، اشاره کرد. اخراج بیگانگان از کشور، که جزء تدابیر محدود کننده آزادی هستند، در بند ۵ ماده ۷۱ قانون لبنان معین شده‌اند، این تدابیر درخصوص بیگانگانی است که حالت خطرناک دارند و باید از خاک لبنان اخراج شوند.اقدامات تامینی گاه به عنوان مجازات تکمیلی یا تتمیمی مورد حکم قرار می‌گیرند. از مجازات‌های تکمیلی، میتوان محرومیت از بعضی حقوق و مزایا را بیان کرد که این محرومیت‌ها شامل، تجرید مدنی و محرومیت از حق ولایت می‌شود. این محرومیت در قانون لبنان در ماده ۷۲ قانون مجازات آمده است.از دیگر اقدامات تامینی که به عنوان اقدامات تامینی تکمیلی مورد حکم قرار می‌گیرد، میتوان به مصادره اشاره کرد. برای مثال؛ گاهی اوقات این مصادره در نتیجه جرم صورت می‌گیرد، مثل مصادره پول‌های ناشی از تجارت مواد مخدر. این مورد در ماده ۷۳ قانون مجازات لبنان اعمال شده است. کار در کارگاه‌های کشاورزی و منع اعتیاد به مواد مخدر نیز از جمله تدابیر تکمیلی است که در ماده ۸۰ قانون مجازات لبنان به آن اشاره شده است.ا[۱۰۰]نواع اقدامات تامینی و تربیتی‌در قانون لبنان، اقدام تامینی و تربیتی به چهار دسته تقسیم می‌شود:
۱٫تدابیر تامینی منع آزادی.
۲٫تدابیر تامینی محدود کننده آزادی
۳٫ تدابیر تامینی محروم کننده.
۴٫ تدابیر تامینی عینی.
۲-۴-۲-مبحث دوم: نگهداری از مجرمین خطرناک و پیشگیری از رفتار مجرمانه
اغلب مردم این نکته را پذیرفته اند که جرم پدیده ای ناخواسته است و جامعه باید گام‌های جدی در جهت مهارو پیشگیری آن بردارد.[۱۰۱] اما چگونگی دستیابی به این مهم، به گونه ای تنگاتنگ با علل مفروض جرم مرتبط است. بسیاری از جرم شناسان بر این باورند که فقط با تغییر ساختار اجتماعی می توان به پیامد های معناداری دست یافت زیرا ریشه‌های جرم را باید در برابر نابرابری‌های اجتماعی و چگونگی تعریف طبقۀ حاکم از جرم جستجو کرد.گروهی دیگر از محققان نیز جرم را ناشی از تاثیر همزمان متغیرهای زیست شناختی و روان شناختی می دانند. بنابرین با طیف گسترده ای از نظریه های جرم شناسی سروکار داریم که همۀ آن ها کم و بیش دارای یک مولفۀ روان شناختی هستند. از آنجا که اغلب این نظریه ها به وجود یک (زمینۀ) بروز جرم در مجرمان باور دارند، بنابرین بر آنند تا جرم را بر اساس تفاوت‌های زیست شناختی، شناختی – رفتاری یا اجتماعی بین مجرمان یا غیرمجرمان تبیین کنند پیامد چنین موضع گیری‌های در قلمرو پیشگیری از جرایم، لزوم ایجاد تغییر در (زمینۀ) ارتکاب جرم در افراد است. در اینجا است که درمانگر و به خصوص روانشناس بالینی وارد میدان می شود. اما همان گونه که در فصول پیش مطرح کردیم ،جرم دارای علت واحدی نیست ،مجرمان گروه متجانسی را تشکیل نمی دهند وبسیاری از آنان دارای مشکلات شخصی یا نارساییهایی هستند که نیاز مند خدمات روانشناختی است ،حتی اگر این نارساییها به طور غیر مستقیم وابسته به شرایت اقتصادی – اجتماعی نامناسب باشند . با این حال باید گفت که پیشگیری از ارتکاب جرم در سطح فردی معادل پیشگیری از وقوع جرایم در سطح کلی نیست و توجه منحصراً روانشناختی نسبت به فرد مجرم در حقیقت نادیده گرفتن طیف گسترده راه حلهای مهار جرم است. پس شاید بهترین راهبرد برای پیشگیری ، غلبه و یا دست کم کاهش جرایم ، در نظر گرفتن اثر تعاملی علل و عوامل جرم زا باشد. مسئله پیشگیری از جرم را به رغم محدودیت هایی که به دنبال دارد میتوان به موازات مفاهیم پیشگیری اولیه ، ثانویه و ثالث در قلمرو بهداشت روانی قرار داد. در قلمرو اخیر ، پیشگیری اولیه شامل اقدام هایی می شود که تمام جمعیت را در بر می‌گیرد ، به وضعیت خاص گروه‌های در معرض خطر توجه ندارد و قبل از بروز مشکل یا اختلال وارد میدان می شود. بنابرین ، هدف پیشگیری اولیه جلوگیری از بروز اختلال یا ایجاد موانعی در راه گسترش آن است. پیشگیری ثانویه شامل اقدام‌هایی است که در مورد یک گروه خاص یا یک گروه در معرض خطر یعنی گروهی که احتمال بروز خطر در آن ها بسیار زیاد است ،انجام می‌شوند. به عبارت دیگر ، پیشگیری ثانویه مداخلات در زمینه ای زودرس را در بر می‌گیرد و هدفش جلوگیری از وخیم یا مزمن بودن یک اختلال در حال گسترش است. بنابرین جمعیت هدف در این نوع پیشگیری بسیار محدود تر از پیشگیری اولیه است. برای مثال تدارک برنامه های پیش دبستانی برای کودکان غیر مرفه را میتوان نمونه ای از پیشگیری ثانویه به حساب آورد. بالاخره ، پیشگیری ثالث شامل اقداماتی است که بعداز بروز مشکل ، برای جلوگیری از تشدید یا عود بیماری و کمک به بیماران درمان شده و باز پروری آن ها برای از سر گیری یک زندگی مستقل انجام می‌شوند و فقط جمعیتی را هدف قرار می‌دهد که مشکلات در آن ها بروز کرده‌اند. در سطور زیر، ابتدا به پیشگیری های اولیه و ثانویه در قلمرو جرایم اشاره خواهیم کرد و سپس به طرح مسائل مربوط به پیشگیری ثالث یا درمانگری مجرمان خواهیم پرداخت.[۱۰۲]
۲-۴-۲-۱-گفتار اول: پیشگیری اولیه و ثانویه در قلمرو رفتار مجرمانه
