“
محدودیتهای ایمنی در استفاده از tDCS برای مداخلات انسانی
محدودیتهای تکنیکی
tDCS از دیگر درمان‌های غیر تهاجمی متعادل سازی-عصبی از جنبه‌های مختلفی متفاوت است چرا که ایجاد پتانسیل عمل در سلول عصبی نمیکند و از جریان‌های ضعیف الکتریکی استفاده می‌کند، نگرانیهای سلامت در این زمینه وجود دارد که باید به آن ها اشاره کرد. با تولیدات الکتروشیمیایی ناشی از تماس جریان به پوست، ممکن است خارش در پوست ایجاد شود. در ضمن داغ شدن بافت در ارتباط با پوست درست تماس نیافته در بیماران با بیماری‌های پوستی و در دستورکارهایی که هر روز در آن tDCS و/یا جریان الکتریکی بالا به کار می رود مهم است. چون ممکن است موجب سوختن پوست شود. اگرچه قرمز شدن بیشتر با ناحیه مورد تحریک رابطه دارد، اتساع جریان خون بیشتر رخ می‌دهد تا آسیب پوستی. در حقیقت، در نظر باید داشت که تماس مستقیم بین مغز و الکترود وجود ندارد و همچنین مسافت، الکترو شیمی و آسیب حرارتی به بافت عصبی بسیار کمتر است. علاوه براین مطالعات آزمایشی و مدلسازی پیشنهاد می‌کنند افزایش دمای قابل ملاحظهای در پروتکل‌های متداول وجود ندارد.
به صورت تاریخی، شدیدترین عارضه مشاهده شده در اولین مطالعه tDCS در سال‌های ۱۹۶۰ که توسط لیپولد و ردفران[۳۰۴] در رابطه با نفس نفس زدن و کرختی حرکتی[۳۰۵] در مونتاژ الکترودی دوطرفه لوب فرونتال با قرار گرفتن مرجع جریان [۳۰۶]روی پای فرد بود. بدون از دست دادن هشیاری گزارش شده و تنفس با قطع جریان به حالت نرمال بازگشته است. این رویداد با این واقعیت که فرد ده برابر چگالی مورد نیاز جریان دریافت کرده بود مرتبط است، شاید حدود ۳ میلی آمپر. ضوابط عمومی منع استفاده از تحریک غیر تهاجمی مغز برای tDCS نیز وجود دارد. فرد نباید در شرایط دارویی بیثبات باشد یا وضعیتهایی که ممکن است خطر تحریک را افزایش دهد مانند صرعهای کنترل نشده. اگرچه تشنج‌های صرعی در بیماران با صرعهای فعال در مطالعات اولیه غیر قابل مشاهده خواهد بود. همچنین فرد نباید قطعات فلزی کارگذاری شده در اطراف الکترودها داشته باشد. در پایان باید دانست که اکثر این مشاهدات از مطالعاتی با یک تحریک روی افراد سالم که بدون استفاده از دارو انجام شده استخراج شده است. در مورد عوارض جانبی تحریک روزانه (با حتی دو بار در روز) در بیمارانی با اختلالات عصب-روانشناختی که از دارو استفاده می‌کنند کمتر اطلاعات وجود دارد. در چنین شرایطی، عوارض جانبی می‌تواند بزرگتر گردد و بنابرین در طول مداخله لازم از فرد پرس وجو شود. برای مثال، در بعضی مطالعات تک بیماره گزارش شده که tDCS می‌تواند شیدایی/ شیدایی ضعیف را در بیماران با افسردگی شدید به وجود آورد. بنابرین توصیه می شود که یک نظارت دارویی متواند درمان با tDCS را هدایت کرده و در چنین شرایطی تاثیر عوارض جانبی قابل ملاحظه را افزایش دهد ( روسویسکی برنونی[۳۰۷] و همکاران، ۲۰۱۲).
عوارض جانبی ناشی از تحریک با tDCS
دانش مربوط به عوامل ایمنی و سلامت این نوع از تحریک تا حدود زیادی محدود است. ایمنی تحریک الکتریکی مغز وابسته به شدت جریان، اندازه الکترودها، و مدت زمان تحریک می شود. در یک مطالعه MRI ، دریافتند که روشنامه های tDCS که برای تحریک پذیری قشری شناخته شده هستند تغییرات تا یک ساعت بعد از تحریک مداومت داشته اند، موجب ورم مغزی نشده یا دگرگونی در سد خونی-مغزی و مخچه ایجاد نکرده اند. در تنها مطالعه مهم منتشر شده در مورد ایمنی تحریک با جریان مستقیم، ۱۰۳ نفر را مورد ارزیابی قرار دادند که عوارض جانبی بر عملکردهای شناختی و اندازگیریهای روانی-حرکتی یافت نشد، همچنین تغییری در EEG در طول یا بعد از ۲۰ دقیقه تحریک وجود نداشت. در یک مطالعه دو سو کور[۳۰۸]، دارای گروه با تحریک ساختگی و گروه کنترل نشان داده شد که مقایسه گروه تحریک tDCS با گروه ساختگی بر روی قشر حرکتی میزان کمی ناراحتی را موجب میشد و تفاوت در مدت احساس سوزش بود. تفاوتی در مقیاس خودسنجی توجه و خستگی یافت نشد و شرکت کنندگان و محققان نمیتوانستد تفاوت بین tDCS واقعی و ساخته را تشخیص دهند.
هیچ یک از افراد شرکت کننده درخواست خاتمه تحریک را نداشتند، و نیازی به هیچگونه مداخله داروئی در طول یا بعد از پایان جلسات tDCS وجود نداشت. رایجترین عارضه جانبی احساس سوزش خفیف بود که ۶/۷۰% افراد در طول زمان تحریک و۸/۷% بعد از تحریک به آن اشاره کردند. خستگی ملایم دومین عارضه جانبی شایع بود که توسط ۳/۳۵% از شرکت کنندکان در ضمن تحریک و ۶/۲۲% بعد از تحریک گزارش شد، در حالی که احساس خارش خفیف زیر الکترود های هادی جریان در ۴/۳۰% در حین تحریک و ۹/۱۴% بعد از آن گزارش شد. ۶/۲۱% از داوطلبان سوختگی بسیار خفیف و ۷/۱۵% درد خفیف را زیر الکترود تحریک حس کردند. احساس دیداری در رابطه با خاموش و روشن کردن تحریک در ۸/۱۰% از افراد گزارش شد. و ۷/۱۷% از افراد تحریک را ناخوشایند برآورد کردند و ۷/۱۶% مدعی بودند که تفاوت بین تحریک آندی و کاتدی را حس می‌کنند. تنها ۸/۱۰% مشکلاتی در تمرکز را و تنها ۹/۳% شان بعد از تحریک این مشکل را گزارش کردند. در ۹/۴% در ضمن تحریک سر درد و ۸/۱۱% بعد از تحریک سردرد را گزارش کردند. ۹/۴% از افراد در حین تحریک حس عصبی شدن و حساسیت بیش ار حد را از خود نشان دادند. ۹/۲% حالت تهوع را برای دو ساعت به صورت میانگین تحریک را گزارش کردند و یک فرد میگرنی تا دو روز بعد از تحریک اختلال خواب را گزارش کرد. هیچ یک از داوطلبان تغییری در ادراک دیداری قبل و بعد از تحریک نداشتند. تجربهای از عوارض جدی شبیه تشنج یا نشانگان روانی در رابطه با کاربرد tDCS وجود نداشت. وقوع عارضه قابل ذکر مانند سردرد کمتر از ۸/۱۱% بعد از تحریک که در تحریک با TMS تکرارشونده گزارش شده بود، بسیار کمتر مشاهده شد (پوریز[۳۰۹] و همکاران، ۲۰۰۷).
محدودیتهای اخلاقی
“
