سهیلا سلطانی در وبلاگ “مدیریت نوین” آورده است: خدمات بانکی به صورت‌ های مختلفی از جمله توسط کارکنان بانک، اینترنت، دستگاه‌ های خودپرداز، پایانه‌ های فروش، موبایل و غیره ارائه می‌شود. اما آنچه که شاهد آن هستیم نشان می‌دهد که بانک‌ها تلاش اندکی در آموزش نحوه ارئه خدمات و نحوه استفاده از این خدمات را می‌کند. یکی از مشکلات موجود آگاهی اندک کارکنان و به ویژه متصدیان امور بانکی در ارتباط با خدمات بانکی است. وقتی متصدی نمی‌تواند خدمات مطلوب به مشتری ارائه دهد و به نحو شایسته و صحیحی او را راهنمایی کند که چه خدمتی برای او مناسب است. یا نمی ‌تواند پاسخگوی مشکلات آنان باشد مسلم است که مشتری، ناراضی از بانک بیرون خواهد رفت و شاید دیگر به آن بانک مراجعه نکند. این جاست که لزوم سرمایه ‌گذاری بیشتر بانک‌ها بر آموزش کارکنان خود، که در ارتباط مستقیم با مشتریان هستند نمود پیدا می‌کند و این مهم را می‌رساند که تمامی‌ تلاش‌ های یک بانک برای جلب مشتری و کسب رضایت او می‌تواند تنها توسط یک متصدی با آگاهی کم نسبت به امور بانکی به هدر رود. از دیگر مشکلات، سخت و پیچیده بودن استفاده از خدمات بانکداری الکترونیکی به ویژه خدمات بانکداری اینترنتی برای برخی اقشار جامعه است. در ابتدای ورود ATM‌ ها و POS‌ ها شاهد مشکلات بسیار زیاد در ارتباط با بهره گرفتن از آن ها بودیم. که این مشکلات در میان برخی اقشار جامعه که از سطح سواد بالایی برخوردار نبوده و البته سهم زیادی از مشتریان بانک را به دلیل کسب و کارشان شامل می‌شدند بیشتر بود. این قشر از جامعه اکثرا بازاریان را شامل می‌شود که اغلب میان سال یا مسن هستند. و آشنایی کافی با خدمات بانکداری الکترونیکی را ندارند. حال با گسترش اینترنت و همه‌ گیر شدن آن مسوولان بانکی چه تدبیری برای این بخش از مشتریان کرده‌اند؟ آیا نبایستی خدمات بانکداری اینترنتی همه گیر شود. ولی با وضع موجود تنها تحصیلکرده‌ها و از بین آنان کسانی که دانش استفاده از اینترنت را دارند می‌توانند از این خدمات بهره‌ مند شوند. البته گاهی شاهد بودیم که به دلیل ساختار ضعیف این خدمات گاهی همین افراد نیز نتوانسته‌ اند از آن بهره‌ مند شوند. پس اینجا نیز می بینیم که بانک‌ها بایستی در بخش آموزش مشتریان نیز سرمایه‌ گذاری کنند. که تاکنون کمتر صورت گرفته است.( سهیلا سلطانی،۱۳۸۴)

مجله هاردوارد بیزینس در سال ۲۰۰۰ به مناسبت هفتادمین سال انتشار خود از پنج اندیشمند و نظریه پرداز، چالش های ورود به قرن بیست و یک را سوال کرد. بیشتر پاسخ های این متفکران، چالش‌های فرهنگی را شامل می شود.مدیریت بانکداری الکترونیک نیز در این بخش با دو چالش اساسی و محوری مواجه می‌باشد. اول اینکه با گرایش به سمت بانکداری الکترونیک بسیاری از روش های کهنه باید در قالب سیستم های الکترونیکی گنجانده شوند. که پذیرش آن از جانب مشتریان دشوار است. چالش دوم مربوط به تطبیق ابزارها و روش های این پدیده با فرهنگ،روحیه و دانش مردم است.(مجله هاردوارد بیزینس، ۲۰۰۰)

نتیجه گیری:

نبود نیروی آموزش دیده و کارآمد در سیستم بانکداری الکترونیکی یکی از چالش های توسعه بانکداری الکترونیک است، همچنین مردمی که سالهاست با روش های سنتی خو گرفته اند. به راحتی حاضر به کنار گذاشتن آن ها نیستند. بسیاری از مشتریان هنوز به سیستم بانکی الکترونیکی اعتماد ندارند. و یا بعضی از ابزارهای بانکی را فاقد کارایی لازم می دانند و به آن ها بی اعتمادند. برخی نیز خدمات سیستم الکترونیکی بانک ها را غیر کاربردی و سطحی می دانند.

یکی دیگر از چالش های توسعه بانکداری الکترونیک، نبود تجهیزات کافی و استاندارد است. که به عنوان یکی از مهمترین چالش های مد نظر می‌باشد. زیرا که اعتماد مشتریان نسبت به سیستم بانکی الکترونیکی بواسطه صحت و امنیت و دقت انجام امور بانکی جلب می شود. که برای دستیابی به چنین هدفی سیستمی مورد نیاز است که از تجهیزات و استانداردهای لازم بهره گیرد.

از دیگر چالش ها در این زمینه وجود فرهنگ های متفاوت در جامعه و نیز وجود دانش متفاوت در میان افراد و همچنین روحیات متفاوت و متغیر افراد جامعه می‌باشد. که تطبیق روش ها و ابزارهای بانکداری الکترونیک با فرهنگ و دانش جامعه را با مشکل مواجهه می‌کند.

زیر ساخت ها و بسترهای مورد نیاز برای توسعه بانکداری الکترونیکی:

۱- زیر ساخت ارتباطی:

مهم ترین و اثرگذارترین ابزار در آغاز فرایند بانکداری الکترونیکی دسترسی عمومی به بسترهای زیرساختی ارتباطات الکترونیکی می‌باشد. درمدیریت بانکداری الکترونیکی باید برحسب نوع خدمات و انتظاراتی که از سرویس های جدید می رود از مناسب ترین ابزار ارتباطی بهره برد.مهمترین ویژگی و نکته ای که در گزینش این ابزار الزامی است، توجه به اصل اول بانکداری الکترونیکی، یعنی مشتری مداری، در استفاده از سامانه های بانکداری الکترونیکی است. این ابزار شامل استفاده از شبکه جهانی اینترنت، سامانه ماهواره (^[۹]VSAT)، خطوط فیبر نوری، شبکه گسترده تلفن همراه و تلفن ثابت می‌باشد.(پژوهشکده پولی و مالی بانکی ۱۳۸۲)

۲- زیر ساخت مالی و بانکی:

یکی از مهم ترین اقدامات بانک ها در راه تبدیل شدن به یک بانک الکترونیکی ایجاد زیر ساخت هایی مانند کارت های اعتباری، کارت های هوشمند و توسعه سخت افزاری شبکه های بانکی می‌باشد. (ماهنامه آموزشی بانک ملی، ۱۳۹۰)

۳- زیر ساخت حقوقی و قانونی:

هر فناوری جدید برای گسترش و توسعه، پیش از مقبولیت عمومی نیازمند مقبولیت قانونی است. تا تمامی ظرفیت های آن مورد استفاده قرار گیرد. یعنی اگر به دنبال این هستیم که فرایند بانکداری الکترونیکی با اقبال عمومی مواجه شود، باید بسترهای قانونی مورد نیاز را فراهم کنیم و با شناخت تمامی احتمالات در فرایند بانکداری الکترونیکی درصد ریسک را کاهش داده و اعتماد عمومی نسبت به سامانه های مبتنی بر بانکداری الکترونیکی را افزایش دهیم. برای این کار باید در تدوین نظام نامه ها و آیین نامه های اجرایی توجه زیادی را به اصل مشتری مداری معطوف کنیم. همیشه باید توجه داشت که عامه مردم در مباحث اقتصادی ریسک بالا را نمیپذیزند. به ویژه اگر دریچه جدیدی برای حرکت و فعالیت اقتصادی باز شده باشد. که در این صورت تا از پشتوانه های قانونی آن مطمئن نشوند نقشی در توسعه این فرایند به عهده نخواهند داشت. (ماهنامه آموزشی بانک ملی، ۱۳۹۰)

۴- زیر ساخت فرهنگی و نیروی انسانی: